Po chwili nareszcie wstają. Powoli i ospale przygotowujemy śniadanie. Szybka kawa / herbata, pakowanie plecaków i chwilę po 06:00 ruszamy już w  

stronę Batyżowieckiego. Idę pierwszy. Za mną Krzysztof a na końcu biegnie Michał.

  

Na ten dzień w planie mamy przejść Čihulov Pilier a jeśli czas pozwoli to może nawet coś jeszcze. O wszystkim będziemy decydować pod ścianą. Zanim jednak tam docieramy, Krzysztof sugeruje zmianę planów. I tak żeby zamiast na filar, spróbować przejść Pytlákův Expres ("tam przynajmniej się powspinamy"). Mi ten pomysł średnio się podoba. Jestem jeszcze lekko zmęczony po poprzednim dniu. Michał, który ma pomóc zdecydować co robimy, nie ma zdania...

  

I w ten właśnie sposób, parę minut po godzinie 07:00 wbijam się w pierwszy wyciąg Pytlákův Expres ;-)

  

Droga startuje na lewo od drogi Kutty. Z półki po obłych (wymytych) płytach dochodzę do charakterystycznych odciągów, z których skośnie na lewo dochodzę pod zacięcie, gdzie zgodnie z topo, zakładam stan (spit). 

 

  

Wyciąg drugi to piękne, miejscami połogie, zacięcie za VI-. W kluczowym miejscu można znaleźć hak. Asekuracja siada jednak tutaj bardzo dobrze. Po przejściu zacięcia należy wyjść na wygodną platformę, z której dalej skośnie w lewo, przez płytkę z wymyciami. Stan znajduje się pod okapem (dwa spity).  

 

 

Na wyciągu trzecim zamieniamy się z Krzysztofem na prowadzeniu. Tutaj Krzysztof ze stanowiska startuje prosto do góry, do podchwytów znajdujących się w okapie nad nami. Dalej przez przewieszkę  za V+ (raczej łatwo). Następnie po wyjściu na połogą płytkę, trawersuje w lewo, gdzie systemem rys / małych chwytów dochodzi do kolejnego stanowiska (dwa spity) pod okapem.

 

Początek wyciągu czwartego to już kluczowe trudności drogi za VI+. Siłowe wejście na odciąg w wypychający kominek oraz "nieprzyjemny" i eksponowany trawers w prawo, po przejściu którego, dalej już łatwym terenem do kolejnego stanu.

 

Wyciąg piąty i szósty jest już generalnie mało ciekawy. Piąty to głównie szukanie skały między kawałkami trawy. Szósty natomiast to już wejście na grań. Oba bardzo łatwe i mało wspinaczkowe. Także o ile ktoś nie chce robić dalej grani Batyżowieckiego Szczytu to zachęcam od razu do zjazdów drogą Kutty. Jeśli jednak ktoś zdecyduje się iść dalej, tak jak my, to na końcu ostatniego wyciągu znajduje się "ring" oraz spit do zjazdu na trawiastą półkę. 

 

 

O dziwo dotarcie do postawy ściany poszło nam bardzo sprawnie. Jeśli dobrze pamiętam to w trochę ponad godzinę ogarnęliśmy w trójkowym zespole 4 zjazdy. Na drugą drogę tego dnia w końcu się nie decydujemy. Podczas zjazdów naliczyliśmy aż 5 zespołów na drodze Kutty... Mimo tego do Krakowa i tak docieramy dopiero po 19:00.

 

Droga sama w sobie specjalnie mnie nie zachwyciła. Jako główny cel na jeden dzień zdecydowanie nie jest warta zainteresowania. Bardziej bym ją potraktował jako sprawdzian swoich umiejętności w, nie łatwej cyfrze, VI+, niż jako piękną drogę wspinaczkową. Na szczęście poprzedniego dnia zrobiliśmy super cestę na zachodniej ścianie Gerlacha, także w ogólnym rozrachunku nie ma czego żałować.